MAART
2006 [8]
Vanuit de aan standen gebonden vertegenwoordiging
uit de feodale tijd, ontstaan aan het eind van de 18e eeuw de eerste aan persoon-
en partijgebonden parlementaire stelsels. Madison (Amerikaanse
revolutie, 1776) en Sieyés (Franse Revolutie, 1789) beschouwden het stelsel
als superieur aan directe democratie, omdat een elite het beste in staat zou zijn
het algemeen belang te behartigen.
door Joop Sporken
door Ellen Meiksins
Wood
“Het voornaamste uitgangspunt van de klassieke Atheense democratie
was dat de demos en vooral het volk dat moest werken voor haar levensonderhoud,
zelfs eenvoudige handwerklieden, competent waren om niet alleen hun bestuurders
te kiezen, maar ook om politiek te oordelen en over wezenlijke zaken te beslissen.”
CONDORCET:
Het ‘Razende Schaap’ van de Franse Revolutie
door
Michaël Bauwens
door Hanna Pitkin
IN DEBAT MET DE FILOSOFEN
VAN DE REPRESENTATIE
door Ronald de Vries
“Bestuur door een
beperkt aantal afgevaardigden heeft als effect dat opvattingen over de publieke
zaak via een filter van een gekozen lichaam van burgers uitgezuiverd en kwalitatief
verbeterd worden; hun wijsheid kan de ware belangen van het land het best bepalen
en hun patriottisme en waarheidsliefde maken het hoogst onwaarschijnlijk dat
deze ze opgeofferd worden aan tijdelijke of partijdige overwegingen.” [James
Madison, Federalist Paper nr. 10]
HET
VERTEGENWOORDIGEND STELSEL ALS PRODUCT VAN EIGEN BODEM
door Ivo Mosley
- toegevoegd 22.07.2013
"Het
Lagerhuis liet zich zwaar corrumperen door rijke edelen [Lords], die niet alleen stemmen, maar ook
zetels kochten – kiesdistricten met weinig kiezers, maar relatief veel macht
[rotten boroughs]. De aristocratie en de
middenklassen hadden er een gemeenschappelijk belang bij elkaar te helpen om
rijk te worden en dat kon het best door onteigening van de armen (die nog rechten
op land hadden). ‘Aristocraat’ (ontleend aan het Griekse woord aristos=beste) is
natuurlijk weer zo’n misleidende naam: geen dominant thema in de geschiedenis